送杨刚中嘉定州教

送杨刚中嘉定州教原文：

此年实至和甲午，夏某月甲子记。
“莓锁”两句。言德清县县圃内有株年代久远盘旋如虹入天的红梅树，树身上长满了斑剥的莓苔。由此，词人想起：我在绍兴城外稽山下禹王殿见到的正梁，恐怕就是这种梅树做的吧。“横斜”两句，叹梅树之无人赏识。言梅树栽在县圃中，无法使它像“疏影横斜水清浅”似的受到诗人们的赏识，满树花蕊似珠网般的遍布枝梢，却独自在县圃内放香，没有人前来欣赏。《贺新郎·为德清赵令君赋小垂虹》也说到：“东阁官梅清瘦”，喻清高落魄之人遭受冷落，这里也是一语双关，以梅喻人。“姑射”两句，赞红梅树。言其实这株古老的红梅树郁郁葱葱可以与姑射山上的仙树相媲美；其苍老的枝干仿佛可以化为虬龙，驾乘它去遥远的罗浮山。“姑射”，“罗浮”皆古之仙山名。“千年”三句，点题中一“古”字，并写梅树四周及远处景色。此言红梅树的树龄估计已经有“千年”之数，然而树木葱郁，青春犹存。梅树旁有一弯新月型的池塘，水面上苍苔青碧；黄昏时分，从树下眺望，隐约可看到墙外远处山上的小馆舍。
缪钺先生曾论唐宋诗之别道：“唐诗以韵胜，故浑雅，而贵酝藉空灵；宋诗以意胜，故精能，而贵深折透辟。唐诗之美在情辞，故丰腴；宋诗之美在气骨，故瘦劲。唐诗如芍药海棠，秾华繁采；宋诗如寒梅秋菊，幽韵冷香。”（《论宋诗》）不仅风格如此，就审美取向来看，也很有区别。例如，唐人笔下，多写牡丹，而宋人笔下，则多写梅花。宋人喜爱梅花的程度，正如南宋人赵师秀所形容的：“但能饱吃梅花数斗，胸次玲珑，自能作诗。”（韦居安《梅涧诗话》卷中）要想欣赏晏诗，首先得看一下宋代最富盛名的林逋的《山园小梅》：“众芳摇落独暄妍，占尽风情向小园。疏影横斜水清浅，暗香浮动月黄昏。霜禽欲下先偷眼，粉蝶如知合断魂。幸有微吟可相狎，不须檀板共金樽。”晏诗对林诗既有继承又有翻案。晏诗里的这株古梅，长在寺院之中，斜欹门槛屋檐。吹香、照影，就是林诗的暗香、疏影，但梅香只许仙人欣赏，梅影只许高士游观，而不容游蜂野蝶相顾，这就明显和“霜禽欲下先偷眼，粉蝶如知合断魂”不同了。如果说，林诗中的梅像一个寒士的话，那么，晏(...)
置莲怀袖中，莲心彻底红。
“西风”三句，言词人在白鹤江边送翁五峰回京城临安。而鹤江在临安东南面，遇“西风送行舟”，逆风而行，只得暂时回岸边停靠。“舣”，即整舟向岸也。《文选·蜀都赋》（左思）：“试水客，舣轻舟。”刘注引应劭曰：“舣，正也；南方俗谓正船回湾处为舣。”舟回岸暂停，老友就可以暂时不走，这是词人内心所企盼的事。“新浴”两句。“红衣”，指荷花。言荷花，莲叶在江岸边摇曳，如女郎之新浴娇艳；流水受荷叶掩映而呈绿色，荷香随流水而飘向远方。此虽是描述行舟暂泊之处的景色，也含有热土难离的挽留之意在。“应是”三句。“离宫”，苏州本是吴国都城，城外虎丘馆娃宫等处都曾是吴王离宫，所以这里的“离宫”，当指翁停舟暂住之处所。言词人在城外原吴王旧日离宫遗址送别翁五峰，依依不舍，相对伫立，直到月芽升空。“小帘钩”，指新月。
余同年友魏君用(...)
这首词大概写于他流寓河南之时。全词慷慨悲壮，抒发了怀才不遇、壮志难酬的忧愤。词的上阕咏物而抒怀，即先以粗犷的笔墨刻画了苍鹰的高傲、威武的形象；接着由鹰及人，写到自己对往事的追忆。词人善用衬托的笔法，前两句不着一"鹰"字，但却使我们分明感觉到鹰在低飞、在盘旋的矫健、刚劲的姿态。“寒山”“秋风”“碧空”为雄鹰翱翔提供了一个广袤、辽远的天地。“寒”字写出秋山之肃杀。“几堵”，意为“几座”，突出山峦之高峻。“低”字写秋风之劲。“削碎”，是用夸张笔法突显风的猛烈。这“风”何以如此迅猛急速？原来是雄鹰在平原上高速低飞而激起的，这就从一个侧面写出鹰的凌厉激荡之势。凝望鹰的刚毅奔放的身姿，词人就不禁要心潮澎湃了：(...)
如今等讨人衣，似剥了身上一张皮。谁想四海之内皆兄弟，兼朝廷中举枉错诸直。指云中雁为膳馔，捞水中月觅衣食。(...)
⑴汉关：汉朝的关塞，这里指唐朝军队驻守的关塞。⑵朔云边月：指边境上的云(...)
此词题为春愁，写得蕴藉深情，值得玩味。起首两句，写看见春草萌生，引起对前事的追忆。“年年”、“悠悠”两叠词用得好，有形象、有感情。“年年”，层次颇多：过去一对恋人厮守一起，别后年年盼归，又年年不见归，今后还(...)

送杨刚中嘉定州教拼音解读：

cǐ nián shí zhì hé jiǎ wǔ ，xià mǒu yuè jiǎ zǐ jì 。
“méi suǒ ”liǎng jù 。yán dé qīng xiàn xiàn pǔ nèi yǒu zhū nián dài jiǔ yuǎn pán xuán rú hóng rù tiān de hóng méi shù ，shù shēn shàng zhǎng mǎn le bān bāo de méi tái 。yóu cǐ ，cí rén xiǎng qǐ ：wǒ zài shào xìng chéng wài jī shān xià yǔ wáng diàn jiàn dào de zhèng liáng ，kǒng pà jiù shì zhè zhǒng méi shù zuò de ba 。“héng xié ”liǎng jù ，tàn méi shù zhī wú rén shǎng shí 。yán méi shù zāi zài xiàn pǔ zhōng ，wú fǎ shǐ tā xiàng “shū yǐng héng xié shuǐ qīng qiǎn ”sì de shòu dào shī rén men de shǎng shí ，mǎn shù huā ruǐ sì zhū wǎng bān de biàn bù zhī shāo ，què dú zì zài xiàn pǔ nèi fàng xiāng ，méi yǒu rén qián lái xīn shǎng 。《hè xīn láng ·wéi dé qīng zhào lìng jun1 fù xiǎo chuí hóng 》yě shuō dào ：“dōng gé guān méi qīng shòu ”，yù qīng gāo luò pò zhī rén zāo shòu lěng luò ，zhè lǐ yě shì yī yǔ shuāng guān ，yǐ méi yù rén 。“gū shè ”liǎng jù ，zàn hóng méi shù 。yán qí shí zhè zhū gǔ lǎo de hóng méi shù yù yù cōng cōng kě yǐ yǔ gū shè shān shàng de xiān shù xiàng pì měi ；qí cāng lǎo de zhī gàn fǎng fó kě yǐ huà wéi qiú lóng ，jià chéng tā qù yáo yuǎn de luó fú shān 。“gū shè ”，“luó fú ”jiē gǔ zhī xiān shān míng 。“qiān nián ”sān jù ，diǎn tí zhōng yī “gǔ ”zì ，bìng xiě méi shù sì zhōu jí yuǎn chù jǐng sè 。cǐ yán hóng méi shù de shù líng gū jì yǐ jīng yǒu “qiān nián ”zhī shù ，rán ér shù mù cōng yù ，qīng chūn yóu cún 。méi shù páng yǒu yī wān xīn yuè xíng de chí táng ，shuǐ miàn shàng cāng tái qīng bì ；huáng hūn shí fèn ，cóng shù xià tiào wàng ，yǐn yuē kě kàn dào qiáng wài yuǎn chù shān shàng de xiǎo guǎn shě 。
miù yuè xiān shēng céng lùn táng sòng shī zhī bié dào ：“táng shī yǐ yùn shèng ，gù hún yǎ ，ér guì yùn jiè kōng líng ；sòng shī yǐ yì shèng ，gù jīng néng ，ér guì shēn shé tòu pì 。táng shī zhī měi zài qíng cí ，gù fēng yú ；sòng shī zhī měi zài qì gǔ ，gù shòu jìn 。táng shī rú sháo yào hǎi táng ，nóng huá fán cǎi ；sòng shī rú hán méi qiū jú ，yōu yùn lěng xiāng 。”（《lùn sòng shī 》）bú jǐn fēng gé rú cǐ ，jiù shěn měi qǔ xiàng lái kàn ，yě hěn yǒu qū bié 。lì rú ，táng rén bǐ xià ，duō xiě mǔ dān ，ér sòng rén bǐ xià ，zé duō xiě méi huā 。sòng rén xǐ ài méi huā de chéng dù ，zhèng rú nán sòng rén zhào shī xiù suǒ xíng róng de ：“dàn néng bǎo chī méi huā shù dòu ，xiōng cì líng lóng ，zì néng zuò shī 。”（wéi jū ān 《méi jiàn shī huà 》juàn zhōng ）yào xiǎng xīn shǎng yàn shī ，shǒu xiān dé kàn yī xià sòng dài zuì fù shèng míng de lín bū de 《shān yuán xiǎo méi 》：“zhòng fāng yáo luò dú xuān yán ，zhàn jìn fēng qíng xiàng xiǎo yuán 。shū yǐng héng xié shuǐ qīng qiǎn ，àn xiāng fú dòng yuè huáng hūn 。shuāng qín yù xià xiān tōu yǎn ，fěn dié rú zhī hé duàn hún 。xìng yǒu wēi yín kě xiàng xiá ，bú xū tán bǎn gòng jīn zūn 。”yàn shī duì lín shī jì yǒu jì chéng yòu yǒu fān àn 。yàn shī lǐ de zhè zhū gǔ méi ，zhǎng zài sì yuàn zhī zhōng ，xié yī mén kǎn wū yán 。chuī xiāng 、zhào yǐng ，jiù shì lín shī de àn xiāng 、shū yǐng ，dàn méi xiāng zhī xǔ xiān rén xīn shǎng ，méi yǐng zhī xǔ gāo shì yóu guān ，ér bú róng yóu fēng yě dié xiàng gù ，zhè jiù míng xiǎn hé “shuāng qín yù xià xiān tōu yǎn ，fěn dié rú zhī hé duàn hún ”bú tóng le 。rú guǒ shuō ，lín shī zhōng de méi xiàng yī gè hán shì de huà ，nà me ，yàn (...)
zhì lián huái xiù zhōng ，lián xīn chè dǐ hóng 。
“xī fēng ”sān jù ，yán cí rén zài bái hè jiāng biān sòng wēng wǔ fēng huí jīng chéng lín ān 。ér hè jiāng zài lín ān dōng nán miàn ，yù “xī fēng sòng háng zhōu ”，nì fēng ér háng ，zhī dé zàn shí huí àn biān tíng kào 。“yǐ ”，jí zhěng zhōu xiàng àn yě 。《wén xuǎn ·shǔ dōu fù 》（zuǒ sī ）：“shì shuǐ kè ，yǐ qīng zhōu 。”liú zhù yǐn yīng shào yuē ：“yǐ ，zhèng yě ；nán fāng sú wèi zhèng chuán huí wān chù wéi yǐ 。”zhōu huí àn zàn tíng ，lǎo yǒu jiù kě yǐ zàn shí bú zǒu ，zhè shì cí rén nèi xīn suǒ qǐ pàn de shì 。“xīn yù ”liǎng jù 。“hóng yī ”，zhǐ hé huā 。yán hé huā ，lián yè zài jiāng àn biān yáo yè ，rú nǚ láng zhī xīn yù jiāo yàn ；liú shuǐ shòu hé yè yǎn yìng ér chéng lǜ sè ，hé xiāng suí liú shuǐ ér piāo xiàng yuǎn fāng 。cǐ suī shì miáo shù háng zhōu zàn bó zhī chù de jǐng sè ，yě hán yǒu rè tǔ nán lí de wǎn liú zhī yì zài 。“yīng shì ”sān jù 。“lí gōng ”，sū zhōu běn shì wú guó dōu chéng ，chéng wài hǔ qiū guǎn wá gōng děng chù dōu céng shì wú wáng lí gōng ，suǒ yǐ zhè lǐ de “lí gōng ”，dāng zhǐ wēng tíng zhōu zàn zhù zhī chù suǒ 。yán cí rén zài chéng wài yuán wú wáng jiù rì lí gōng yí zhǐ sòng bié wēng wǔ fēng ，yī yī bú shě ，xiàng duì zhù lì ，zhí dào yuè yá shēng kōng 。“xiǎo lián gōu ”，zhǐ xīn yuè 。
yú tóng nián yǒu wèi jun1 yòng (...)
zhè shǒu cí dà gài xiě yú tā liú yù hé nán zhī shí 。quán cí kāng kǎi bēi zhuàng ，shū fā le huái cái bú yù 、zhuàng zhì nán chóu de yōu fèn 。cí de shàng què yǒng wù ér shū huái ，jí xiān yǐ cū guǎng de bǐ mò kè huà le cāng yīng de gāo ào 、wēi wǔ de xíng xiàng ；jiē zhe yóu yīng jí rén ，xiě dào zì jǐ duì wǎng shì de zhuī yì 。cí rén shàn yòng chèn tuō de bǐ fǎ ，qián liǎng jù bú zhe yī "yīng "zì ，dàn què shǐ wǒ men fèn míng gǎn jiào dào yīng zài dī fēi 、zài pán xuán de jiǎo jiàn 、gāng jìn de zī tài 。“hán shān ”“qiū fēng ”“bì kōng ”wéi xióng yīng áo xiáng tí gòng le yī gè guǎng mào 、liáo yuǎn de tiān dì 。“hán ”zì xiě chū qiū shān zhī sù shā 。“jǐ dǔ ”，yì wéi “jǐ zuò ”，tū chū shān luán zhī gāo jun4 。“dī ”zì xiě qiū fēng zhī jìn 。“xuē suì ”，shì yòng kuā zhāng bǐ fǎ tū xiǎn fēng de měng liè 。zhè “fēng ”hé yǐ rú cǐ xùn měng jí sù ？yuán lái shì xióng yīng zài píng yuán shàng gāo sù dī fēi ér jī qǐ de ，zhè jiù cóng yī gè cè miàn xiě chū yīng de líng lì jī dàng zhī shì 。níng wàng yīng de gāng yì bēn fàng de shēn zī ，cí rén jiù bú jìn yào xīn cháo péng pài le ：(...)
rú jīn děng tǎo rén yī ，sì bāo le shēn shàng yī zhāng pí 。shuí xiǎng sì hǎi zhī nèi jiē xiōng dì ，jiān cháo tíng zhōng jǔ wǎng cuò zhū zhí 。zhǐ yún zhōng yàn wéi shàn zhuàn ，lāo shuǐ zhōng yuè mì yī shí 。(...)
⑴hàn guān ：hàn cháo de guān sāi ，zhè lǐ zhǐ táng cháo jun1 duì zhù shǒu de guān sāi 。⑵shuò yún biān yuè ：zhǐ biān jìng shàng de yún (...)
cǐ cí tí wéi chūn chóu ，xiě dé yùn jiè shēn qíng ，zhí dé wán wèi 。qǐ shǒu liǎng jù ，xiě kàn jiàn chūn cǎo méng shēng ，yǐn qǐ duì qián shì de zhuī yì 。“nián nián ”、“yōu yōu ”liǎng dié cí yòng dé hǎo ，yǒu xíng xiàng 、yǒu gǎn qíng 。“nián nián ”，céng cì pō duō ：guò qù yī duì liàn rén sī shǒu yī qǐ ，bié hòu nián nián pàn guī ，yòu nián nián bú jiàn guī ，jīn hòu hái (...)

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

此词题为春愁，写得蕴藉深情，值得玩味。起首两句，写看见春草萌生，引起对前事的追忆。“年年”、“悠悠”两叠词用得好，有形象、有感情。“年年”，层次颇多：过去一对恋人厮守一起，别后年年盼归，又年年不见归，今后还(...)
回到诗题。“瑶瑟怨”不仅仅暗示女子的别离之怨，同时暗示诗的内容与“瑟”有关。“中夜不能寐，起坐弹鸣琴”（阮籍《咏怀》），写女主人公夜间弹琴（瑟）抒怨也是可能的。如果说温诗首句是写“中夜不能寐”，那么后三句(...)

相关赏析

便早有、感春情绪。
膝下娇儿去，堂前老母单，临行只得密缝针线。眼巴巴望着关山远，冷清清倚定门儿遍，教我如何消遣？要解愁烦，须是寄个音书回转。(...)
更无一点尘随马。
缪钺先生曾论唐宋诗之别道：“唐诗以韵胜，故浑雅，而贵酝藉空灵；宋诗以意胜，故精能，而贵深折透辟。唐诗之美在情辞，故丰腴；宋诗之美在气骨，故瘦劲。唐诗如芍药海棠，秾华繁采；宋诗如寒梅秋菊，幽韵冷香。”（《论宋诗》）不仅风格如此，就审美取向来看，也很有区别。例如，唐人笔下，多写牡丹，而宋人笔下，则多写梅花。宋人喜爱梅花的程度，正如南宋人赵师秀所形容的：“但能饱吃梅花数斗，胸次玲珑，自能作诗。”（韦居安《梅涧诗话》卷中）要想欣赏晏诗，首先得看一下宋代最富盛名的林逋的《山园小梅》：“众芳摇落独暄妍，占尽风情向小园。疏影横斜水清浅，暗香浮动月黄昏。霜禽欲下先偷眼，粉蝶如知合断魂。幸有微吟可相狎，不须檀板共金樽。”晏诗对林诗既有继承又有翻案。晏诗里的这株古梅，长在寺院之中，斜欹门槛屋檐。吹香、照影，就是林诗的暗香、疏影，但梅香只许仙人欣赏，梅影只许高士游观，而不容游蜂野蝶相顾，这就明显和“霜禽欲下先偷眼，粉蝶如知合断魂”不同了。如果说，林诗中的梅像一个寒士的话，那么，晏(...)

作者介绍

柳商贤 柳商贤，字质卿，吴县人。同治庚午举人，官宁海知县。有《蘧盦诗钞》。